Hartman: “Ik twijfelde: ga ik het wel halen?”

Vanaf zijn zeventiende werkt Quilindschy Hartman samen met gedragscoach Daan Ruiter, die gesprekken met hem voerde als hij even niet lekker in zijn vel zat. “Het was onzeker of ik een contract zou krijgen bij Feyenoord en ik zat destijds ook niet lekker in mijn vel. Via mijn zaakwaarnemer ben ik bij hem terechtgekomen. Ik vond het fijn dat ik alles kon vertellen aan iemand die erbuiten stond. Soms hangt er een beetje een taboe omheen, alsof je zwak bent. Je maakt zoveel mee als jonge speler, dan is het heel goed om erover te praten.” 

De vraag of hij wel profvoetballer zou gaan worden, hield hem het meest bezig. “Ik twijfelde: ga ik het wel halen? En wat als het niet lukt? Ik wilde niets anders. Daar had ik heel veel moeite mee. Ik legde mezelf veel druk op, dat ik prof móést worden. Daan en ik proberen de zaken in perspectief te zetten. Hoe groot is het probleem nou echt? Wat kan je eraan doen? In het slechtste geval zou ik geen profvoetballer worden, dat hoefde niet erg te zijn. Dat moest ik doorkrijgen. Zo kreeg ik meer rust, waarna ik beter ging spelen en mijn eerste contract kon tekenen.”

Ihattaren: “Wil beter mens worden”

Mo Ihattaren consulteerde Bram Bakker en Daan Ruiter. De twee werken onder meer met EMDR, met familieopstellingen – een techniek om de gezinsdynamiek bloot te leggen die mogelijk ten grondslag ligt aan persoonlijke problemen – en met ademhalingsoefeningen. Met Ruiter, die ook werkt met sporters als Quilindschy Hartman, Orkun Kökçü en Cyriel Dessers, spreekt Ihattaren wekelijks. Ruiter schreef ook het boek Autonoom (2024), dat ‘helpt bij het ontwikkelen van je persoonlijkheid’. “Bakker en Ruiter zijn toppers,” zegt Ihattaren. “Ze hebben me echt geholpen. Mijn doel: ik wil allereerst een beter mens worden”.

“Neem het van mij aan: het mentale aspect van profvoetbal wordt zwaar onderschat. Wekelijks die commentaren in de pers, van het publiek, de sociale media. Het doet wat met een mens. Ik scoorde een paar belangrijke goals voor Feyenoord, tegen Sparta en Europees tegen Union Berlin. Daar droom je van. Dat zijn unieke hoogtepunten. En toch voelde ik geen euforie, geen vreugde. Niet oké, eigenlijk. Ik kwam bij Daan Ruiter terecht, de gedragscoach. Wat bleek: die burn-out was niet veraf. Die gesprekken waren zo’n opluchting. Ik kan het moeilijk onder woorden brengen. Lang verhaal kort: Daan is er mee verantwoordelijk voor dat ik nadien ben blijven scoren. En nog belangrijker: dat het weer goed zat in mijn hoofd.”